چرا کودکان دروغ می گویند؟

چگونه با دروغگویی فرزندتان در هر سنی کنار بیایید؟

همه بچه ها هر از گاهی فیب می زنند. اما هنگامی که فرزندتان به یک مرد قاتل می گوید، آیا باید او را تنبیه کنید، و مطمئن شوید که او می داند - به هیچ وجه نامشخص - که دروغ گفتن هرگز قابل قبول نیست؟

کریستن ایستمن، روانشناس، روانشناس، می گوید نه. به عنوان والدین، شما در حال انجام بازی طولانی هستید. شما می خواهید خطوط ارتباطی را باز نگه دارید.

دروغ ها را به عنوان لحظاتی برای ایجاد مهارت در نظر بگیرید

والدین باید از بچه‌ها انتظار داشته باشند که در نقطه‌ای دروغ بگویند و سعی کنند در مقابل میل به سادگی ناراحت (و تنبیه) مقاومت کنند.

دکتر ایستمن توضیح می دهد: "این فرصتی است تا بفهمیم چرا آنها احساس می کردند دروغ تنها گزینه آنهاست." در زمان‌های مختلف، می‌توانید تشخیص دهید که آنها فاقد چه مهارت‌هایی هستند - چه مهارت‌های حل مسئله یا مهارت‌های اجتماعی برای برقراری ارتباط با همسالان.

 

اگر عصبانی شوید، باعث می شود فرزندتان کمتر به شما اعتماد کند و در آینده در مورد موقعیت های سخت صحبت کند. این بدون توجه به سن فرزند شما صادق است.

در اینجا، دکتر ایستمن دلیل دروغ گفتن کودکان و نحوه برخورد با آن، از کودکان نوپا تا نوجوانان را توضیح می دهد.

نحوه برخورد با دروغ گفتن در کودکان نوپا (سنین ۲ تا ۳ سال)

دروغگویی در کودکان خردسال که تازه شروع به درک تفاوت بین خیال و واقعیت کرده اند، رایج است.

 

یک سناریوی معمولی را در نظر بگیرید: دختر شما یک کلوچه شکلاتی دزدکی می‌خورد. اسمیر شکلات مشخص روی صورتش است. وقتی از او سؤال می کنید، او آن را انکار می کند. چرا؟

 

کودکان در این سن برای درک دروغ به عنوان یک انتخاب اخلاقی بسیار کوچک هستند. آنها همیشه قبل از اقدام فکر نمی کنند، بنابراین عواقب آن را پیش بینی نمی کنند. بنابراین، دروغ این است که آنها چگونه به این واقعیت پاسخ می دهند که شما دیوانه به نظر می رسید یا ناراحت به نظر می رسید. آنها می خواهند دوباره همه چیز را درست کنند. آنها سعی در فریب دادن ندارند.

با کودکان نوپا، به دروغ ها با حقایق پاسخ دهید. تنبیه نکن در این مثال، به صورت کثیف او و بسته باز روی میز اشاره کنید. وقتی شواهد را به زبان ساده اما ملموس ارائه می‌کنید، می‌توانید به فرزندتان کمک کنید درست و غلط را بفهمد.

 

نحوه برخورد با دروغگویی در سنین پیش دبستانی (۴ تا ۵ سالگی)

با یک کودک کمی بزرگتر در مورد اهمیت گفتن حقیقت صحبت کنید.

 

برای تقویت بیشتر، یک کتاب مناسب سن خود درباره دروغ گفتن به فرزندتان بخوانید. و مطمئن شوید که با گفتن حقیقت، الگوی خوبی برای خود قرار می دهید.

 

اگر کودک پیش دبستانی خود را در یک دروغ می‌بینید، کار بزرگی انجام ندهید - آنها هنوز در آن سن در حال بررسی و آزمایش هستند. از افزایش مهارت های زبانی آنها برای آموزش انتخاب ها به آنها استفاده کنید.

 

دکتر ایستمن توصیه می‌کند: «بگویید که دروغ گفتن گزینه خوبی نیست، اما در اینجا به شما می‌گوییم که چگونه می‌توانستید با آن رفتار کنید.» "شما هنوز باید در این سن بسیار دقیق باشید."

 

نحوه برخورد با دروغگویی در دوران دبستان

زمانی که کودک شما وارد مهد کودک می شود، کمی باهوش تر می شود. او می‌داند که دروغ گفتن اشتباه است، اما همچنین می‌داند که دروغ می‌تواند به او کمک کند تا از عواقب و کارهای سخت دوری کند. او ترجیح می دهد به جای انجام پروژه علمی یا تمیز کردن اتاقش سرگرم شود. او برای گمراه کردن یا دستکاری و جلوگیری از یک موقعیت ناراحت کننده دروغ می گوید. در این سن، ایجاد مهارت - نه تنبیه - باید هدف باشد.

 

دکتر ایستمن می گوید: «بچه ها معمولاً می خواهند کار درست را انجام دهند. اما زمانی که آنها مهارت لازم برای مدیریت یک موقعیت را ندارند، فقط راه کمترین مقاومت را انتخاب می کنند.

 

اگر فرزندتان در مورد نداشتن تکلیف دروغ می گوید، دلیل آن را پیدا کنید. شاید آن‌ها نمی‌دانند یا نمی‌توانند تکالیف خود را پیگیری کنند.»

 

آنچه در پشت دروغ نهفته است، اعم از فقدان مهارت های حل مسئله یا احساس عدم تناسب، مشخص کنید. روی آموزش حل مشکلات به فرزندتان تمرکز کنید، از موقعیت های ناراحت کننده عبور کند و از قبل به عواقب رفتارش فکر کنید.

 

دکتر ایستمن می گوید: به شکاف های مهارت های فرزندتان به عنوان فرصتی برای کاهش نیاز به دروغ نگاه کنید. به جای تنبیه و شرمساری، تجربیات گذشته خود را به اشتراک بگذارید.

 

او خاطرنشان می کند، اما اجازه ندهید آنها از این موضوع دور شوند. به آنها بگویید اشکالی ندارد، در غیر این صورت آنها دروغ را راهی آسان تر برای جلوگیری از عواقب یا احساسات جریحه دار خواهند دید.

 

مدلینگ در این سن اهمیت بیشتری دارد. "اگر در موقعیت های روزمره دروغ می گویید - "ای کاش می توانستم صحبت کنم، اما باید ادامه دهم. من جایی برای بودن دارم.» - بچه های مدرسه بزرگتر متوجه این موضوع می شوند و فکر می کنند مشکلی نیست.

 

چگونه دروغگویی را در دوران راهنمایی و بعد از آن مدیریت کنیم؟

در طول سالهای راهنمایی، احتمال اینکه فرزندتان برای هماهنگی با همسالانتان، رهایی از مشکلات یا پس از نه گفتن شما به آنها، دوباره کنترل شود، دروغ می گوید. به او کمک کنید تاثیر انتخاب هایش را بفهمد.

 

به بچه‌های بزرگ‌تر و نوجوانان توضیح دهید که چرا دروغ می‌تواند منجر به عواقب خطرناکی شود. دکتر ایستمن می گوید اغلب، آنها به آینده فکر نمی کنند. به عنوان مثال، اگر پسرتان در مورد جایی که هست دروغ می گوید، به او کمک کنید بفهمد که اگر مشکلی پیش بیاید، نمی توانید با او ارتباط برقرار کنید. کمک به او برای اینکه ببیند چرا محدودیت‌ها وضع شده‌اند، در نهایت به او کمک می‌کند تا انتخاب‌های بهتری داشته باشد.

 

دکتر ایستمن می‌گوید: «والدین باید با فرزندشان صحبت کنند، نگرانی‌هایشان (خواه مسائل اخلاقی یا ایمنی) را توضیح دهند و شاید مصالحه‌ای پیدا کنند. "این تسلیم نشدن است. این به شما کمک می کند تا بیش از حد سخت گیر نباشید، که می تواند منجر به دروغگویی بیشتر شود."

 

بچه های بزرگتر شروع به درک می کنند که چه موقع گفتن یک "دروغ سفید" برای در امان ماندن از احساسات دیگران خوب است. دکتر ایستمن می‌گوید که بهتر است اهمیت گفتن حقیقت را تقویت کنید، هرچند گاهی اوقات بهتر است افکارتان را برای خودتان نگه دارید.

 

همچنین می توانید به آنها کمک کنید تا بفهمند که دروغ می تواند بر شهرت آنها تأثیر بگذارد. «درباره سؤالاتی مانند «می‌خواهید دیگران شما را چگونه ببینند؟» چگونه می خواهید خودتان را ببینید؟ آیا وقتی دروغ می گویید، یا بهتر است بگوییم وقتی صادق و مهربان هستید، به خود افتخار می کنید؟» او پیشنهاد می کند.

 

 

 

نکات پاداش: تجربیات خود را به اشتراک بگذارید و صداقت را پاداش دهید

هرکسی یک یا دو بار مرتکب اشتباه می شود یا موقعیتی را بد مدیریت می کند.

 

اما با فرزندتان صحبت کنید که چگونه اگر این موضوع تکراری شود، عواقبی در پی خواهد داشت. و آنها را در جلو قرار دهید، تا بعداً در مورد آن بحثی وجود نداشته باشد.

او اضافه می کند که برخی از تجربیات خود را به اشتراک بگذارید و در مورد اشتباهاتی که مرتکب شده اید صحبت کنید.

 

و فراموش نکنید که وقتی فرزندتان حقیقت را می گوید، به خصوص در شرایط سخت، پاداش های مثبت بدهید.

 

اگر از توصیه های دکتر ایستمن پیروی می کنید اما نگران این هستید که دروغگویی فرزندتان بیش از حد خودکار شود، از پزشک اطفال کودکتان کمک بخواهید.

 

منبع: اینجا است.