مشکلاتی که با نافرمانی بچه‌ها داریم:

 

• فرزندم مطیع نیست. می‌ترسم اگر او را تنبیه نکنم لوس شود، اما هر چه بیشتر او را تنبیه می‌کنم تا وادار شود اطاعت کند، بیشتر از اطاعت من سر باز می‌زند.
• دخترم قبلاً خیلی خوب و حرف‌گوش‌کن بود. از وقتی او را مهد کودک گذاشتیم، نافرمانی‌هایش شروع شده. هر حرفی به او می‌زنم، برعکس آن را انجام می‌دهد. انگار می‌خواهد حرصم را در بیاورد. فکر می‌کنم این را از بچه‌های مهد یاد گرفته.
• از پسر هفت‌ساله‌ام خیلی راضی‌ام. او واقعاً مطیع و حرف‌گوش‌کن است. من و مادرش، پدربزرگ و مادربزرگ‌هایش و مربیان مدرسه هر چه به او بگویند می‌پذیرد و انجام می‌دهد. همه از اطاعت‌کردن و چَشم‌گفتن او راضی‌اند، اما من کمی نگرانم. آیا این خطرناک نیست؟
• معلم پسرم من را به مدرسه خواست و از پسرم شکایت کرد که او به حرف مربیان مدرسه گوش نمی‌کند. معلمش می‌خواست بداند مشکل کار کجاست که پسرم طبق معیارهای مدرسه، مطیع و فرمانبردار نیست. اما من فکر می‌کنم این نشانه‌ی بدی هم نیست. آیا واقعاً بچه‌هایی که یاد گرفته‌اند همیشه اطاعت کنند، بچه‌های بهتری‌اند؟
• چه کار کنم فرزندانم حرفم را گوش کنند؟ آن‌ها باید یاد بگیرند که در برابر قانون و در برابر پدرومادرشان مطیع باشند، اما رسانه‌ها و بازی‌ها و فضای همسالانشان این را به آن‌ها یاد نمی‌دهد. چطور باید این موضوع را به آن‌ها آموخت؟

داشتن فرزند حرف‌گوش‌کن و مطیع خوب است یا بد؟

آموزش مطیع‌بودن به کودکان در جامعه‌ی امروزی خطرناک است. اغلب کودکان سرکش پدرومادرانی دارند که تلاش می‌کرده‌اند آن‌ها را به اطاعت مجبور کنند. کودکانی که مطیع‌بودن را یاد می‌گیرند ممکن است از هر کسی که بخواهد بر آن‌ها تسلط داشته باشد، اطاعت کنند؛ اول از اطاعت خانواده شروع می‌شود و بعد اطاعت از گروه همتایانشان، گروه‌های خلافکار، گروه‌های مذهبی و شاید همسرانشان در آینده. 

بهتر است به جای اینکه بخواهیم فرزندانمان را به اطاعت بی‌چون‌وچرا وادار کنیم، به آن‌ها همکاری، مهارت‌های حل مسئله و احترام به خود و دیگران را یاد بدهیم. مفسران دینی گفته‌اند که ترکه نباید برای کتک‌زدن بلکه باید برای هدایت به کار رود. فرزندان ما باید راهنمایی شوند، نه تنبيه.

منبع: سایت دانابن