چگونه به فرزندانمان مهارت عشق‌ورزیدن به خود را بیاموزیم؟

 خود‌انگاره یا Self- image مجموعه‌ای از ایده‌ها، افکار و احساسات هر فرد درباره‌ی خودش است و به عبارت دیگر، تصویری است که افراد از توانایی‌ها و ارزش‌هایشان دارند. هرچه خود‌انگاره مثبت‌تر باشد، عزت‌نفس فرد نیز بیشتر می‌شود.

بچه‌ها هم، مثل بزرگ‌ترها، اگر عشق سالم و کافی به خود داشته باشند و از عزت‌نفس برخوردار باشند، توانایی‌شان برای کنار‌آمدن با ناملایمات و رویارویی با مسائل و مشکلات به‌طور چشمگیری بیشتر می‌شود.

بچه‌هایی که خودشان را دوست دارند، نگرش مثبت‌تری نیز به اتفاقات دارند و همچنین هنگام روبه‌روشدن با موانع مختلف، کمتر تسلیم می‌شوند و به توانایی خودشان در مدیریت موقعیت‌های سخت (مثلاً زمانی که کسی برای آن‌ها قلدری می‌کند) باور دارند. برعکس، اگر بچه‌ای عزت‌نفس نداشته باشد، بیشتر با احساس بی‌کفایتی دست‌و‌پنجه نرم می‌کند و احتمالاً برای رسیدن به موفقیت انگیزه‌ی کمتری دارد.

 

عشق‌ورزیدن به خود چیست؟

عشق به خود به این معناست که خودمان را بپذیریم؛ آن‌گونه که هستیم. درواقع پذیرش کامل خود و قدردانی از خود و اقداماتی که به رشد جسمی و روانی ما کمک می‌کند، عشق‌ورزیدن به خودمان است. چگونگی درک کودکان از خودشان، در میزان انگیزه، دستاوردها و کیفیت روابطشان نقش مهمی دارد.

برخلاف تصور رایج، عشق به خود فقط به معنای ارج‌نهادن به بخش‌های خوبمان نیست، بلکه به این نیز اشاره دارد که یاد بگیریم ضعف‌هایمان بخشی از وجود ماست، فقط باید تلاش کنیم آن‌ها را برطرف کنیم تا رشد کنیم. همچنین یاد بگیریم همه‌ی جنبه‌های خودمان را، چه خوب و چه بد، دوست داشته باشیم و به جای قربانی‌کردن آن‌ها برای جلب رضایت دیگران، نیازهای خودمان را در اولویت قرار دهیم.

 

چرا باید به بچه‌ها آموزش دهیم که به خودشان عشق بورزند؟

تصور فرزندتان از جسم، توانایی‌ها و ارزش‌هایش برای سلامتی روان او اهمیت فراوانی دارد و دیدگاهش به زندگی را تغییر می‌دهد. اگر فرزندتان قدر ویژگی‌هایی را بداند که او را منحصر‌به‌فرد می‌کند، اعتماد‌به‌نفس و انعطاف‌پذیری‌اش تقویت می‌شود و در رویارویی با اتفاقات منفی، به یاد می‌آورد که ویژگی‌های مثبتی دارد و می‌تواند از آن موقعیت سخت عبور کند.

عشق‌ورزیدن به خود تمرینی مهم و کلیدی در دوران کودکی است که لازم است در طول سال‌های رشد و تحول به کودک آموزش داده شود، چون از اساس احساسی است که او به خودش دارد و بر کیفیت همه‌ی کارهایش تأثیر می‌گذارد و به‌طور اجتناب‌ناپذیری به بزرگسالی منتقل می‌شود.

اگر این فرایند حیاتی در دوران کودکی نادیده گرفته شود و کسی اهمیت عشق به خود را در دوران رشد به کودکان یاد ندهد، ممکن است ارزش‌های کودک برای خودش زیر سؤال برود. بدون این مهارت، ممکن است کودک به جای ارزش قائل شدن برای خودش، دیگران و نظرات آن‌ها را در اولویت قرار بدهد.

منبع: سایت دانابن