از همان بار نخست که مادر با شنیدن صدای گریهی فرزندش او را در آغوش میگیرد و به او غذا میدهد، حس اعتمادی در کودک شکل میگیرد مبنی بر اینکه کسی هست که همیشه مراقب اوست، و این پیام به او منتقل میشود که «حتی وقتی از او دور باشم، تنها شوم یا او را پیدا نکنم، مطمئنم که مراقب من است».
کودکی که در حال بازی در پارک است و برای دوستشدن با بچههای دیگر مردد است، برمیگردد و به مادرش نگاه میکند و لبخند تأییدی مادر، خیال او را راحت میکند که با بچهها دوست شود؛ این دقیقاً همان «دلبستگی ایمن» است.
در واقع دلبستگی ایمن احساس امنیت کودک از حضور همیشگی پدرومادر است و اطمینان کودک از اینکه هر اتفاقی هم که بیفتد، حواس پدرومادرش به او هست.
مفهوم دلبستگی ایمن
جان بالبی، روانشناس کودک، با یک آزمایش ساده، مفهوم دلبستگی ایمن به مادر یا مراقب را نشان داده است.
او نوزادان را با فرد غریبهای در اتاقی تنها گذاشت، بعضی از نوزادان وقتی با فرد غریبه تنها شدند، از رفتن مادر ابراز ناراحتی نکردند، درحالیکه برخی دیگر از نوزادان بعد از تنهاشدن با فرد غریبه، آنقدر گریه کردند تا مادرشان به اتاق برگردد.
نکتهی جالب این آزمایش وقتی بود که نوزادان گروه دوم، در حضور مادرشان به راحتی با فرد غریبه بازی میکردند و مشکلی با او نداشتند.
او با این آزمایش نشان داد کودکانی که رابطهی دلبستگی امنی با مادرشان دارند، از رفتن او ناراحت میشوند و زمانی که مادرشان باشد، با اطمینان به حضورش، میتوانند موقعیتهای ناشناخته را تجربه کنند یا با افراد ناشناس ارتباط برقرار کنند. در حقیقت، در رابطهی دلبستگی امن، مادر در بیشتر مواقع در دسترس کودک است و دلگرمی و اعتمادی را ایجاد میکند که کودک را به سمت تجربههای جدید سوق میدهد. کودک با دورشدن از مادر یا پدر همچنان اطمینان دارد که اگر آنها مواقعی هم در دسترس نباشند، در نهایت او را تنها نخواهند گذاشت.
منبع: سایت دانابن
Comments
Post a Comment